İnsan kendi kalesine gol atar mı hiç canım?

Bu yazı, 08.03.2013 tarihli soL'da yayınlanmıştır.

İnsan kendi kalesine gol atar mı hiç canım?

Bu soru futbolseverler için pek bir anlam ifade etmez. Öyle ya, maç hafızası sağlam birisi, birkaç dakika içerisinde hem de önemli karşılaşmalarda kendi ağlarını havalandırmış birçok ünlü oyuncuyu sayabilecektir.

Ancak futbolla ilişkisi arada bir kaçamak bakışlar atmakla sınırlı olan, ayağına top pek değmemiş, dolayısıyla “top yuvarlaktır” özlü sözünün içerdiği anlamı kavramakta zorlanabilecek olan bir tanıdığınızın bu soruyu son derece içten bir biçimde sorduğuna tanık olmuşsunuzdur. Bir an için kendinizi onların yerine koyarsanız, böyle bir acemiliğin nasıl affedilebileceğini düşünür halde bulabilirsiniz kendinizi.

Arjantin'den, İskoçya'ya kadar güzel bir derleme olmuş.

Ancak kazın ayağı hiç de öyle değildir, yalnızca geçtiğimiz hafta içerisinde iki deneyimli oyuncu, Dirk Kuyt ve Sergio Ramos, takımları için son derece önemli iki maçta bu talihsizliğin kurbanları olmuşlardır. Böyle bir durumda, takım arkadaşlarınızın sizi teselli etmeleri de üzüntünüzü hafifletmez, hatta en iyisi, hiçbir şey olmamış gibi kimsenin yanınıza gelmemesi ve size, bu kazayı önemsemediklerini göstermeleridir.

Yukarıdaki 2 örnek, en sık karşılaşılanlar arasındadır. Ceza sahasına gelen bir ortaya yapılan ters bir vuruş ve topun üzüntüyle ağlardan alınması. Buna karşın bazı “k.k.” atılmış goller vardır ki, yıllar geçse de unutmak mümkün değildir. Günümüzde Beşiktaş’ın yardımcı antrenörlerinden olan Recep Çetin’in, yaklaşık olarak 20 yıl önce Malmö deplasmanında, kendi boyunun 1.5 katı yüksekliğe çıkıp, harika bir voleyle ağları sarsması, halen neşeli futbol sohbetlerinin vazgeçilmez konu başlıkları arasında yer almaktadır. Bu golün tarihe geçtiği tarihte henüz yerinde duran Galata Köprüsü’nde yemekte olan bir yakınım, golün tekrarını izlerken “allah allah, muhteşem bir gol, niye kimse sevinmiyor” diye sormaktan kendini alamadığını, eşref saatinde anlatmaya devam etmektedir.

İnsan kendi kalesine daha saçma biçimlerde de gol atabilir, geçtiğimiz yıl Beşiktaş’ta oynayan Egemen Korkmaz, Gençlerbirliği deplasmanında durum berabereyken, kalecisine yavaşça bir geri pas atmak istemiş ancak kalecinin, topu kendisinde almak için yakınına sokulduğunu fark etmemişti, arkasını döndüğündeyse, topun tıngır mıngır ağlara gidişini izlemekten başka yapacak bir şey kalmamıştı. Jeneriklere girecek saçmalıkta bir gole de, geçtiğimiz haftalarda Galatasaray kalecisi Muslera, degajmanının arkadaşı Selçuk’un sırtına çarptırıp, adeta yoktan var ederek imza attı.

Bir futbolcunun kendi kalesine gol atması, her ne kadar oyuna içkin bir olgu olsa da, onu alaylara konu olmaktan alıkoyamayabilir. Christian Eichler’in İthaki tarafından 2004’te yayınlanmış “Futbolun Beceriksizleri Ansiklopedisi” adlı eğlenceli kitabından öğrendiğimiz kadarıyla Franz Beckenbauer, 1975 yılında üst üste 2 hafta kendi ağlarının tozunu aldıktan sonra, “kaleci Mıyer”in, “peki gelecek cumartesi Beckenbauer’i kim marke edecek” sataşmasına maruz kalmış. Kayzer bununla da yetinmemiş ve jübile maçında da kendi kalesine gol atarak tarihe bir not düşmeyi başarmış!

1994 Dünya Kupası’ndaki hikaye ise, yukarıdaki anekdotların aksine, yaşamın anlamını sorgulatacak kadar dehşet vericidir. Kolombiya’nın centilmen defans oyuncusu Andreas Escobar, ABD ile oynadıkları ve kaybettikleri karşılaşmada kendi kalesine bir gol attığı gerekçesiyle, ülkesine döndükten kısa bir süre sonra öldürülmüştü. Ülkedeki bahis mafyası suçlansa da, soruşturmalar sonucunda sadece bir kişi cinayetten hüküm giydi.

Sorun insanın kendi kalesine gol atmasında değil, İnsanlığın kendi kalesine gol atmasında.